krzyżowanie

                                               
jestem rozpięta na szerokość ulic i jezior
między jedną a drugą dłonią
przeplatają się pociągi i latarnie
gasną nim zdążę dojrzeć uniesioną brew
pomyślisz że znów przedawkowałam wyobraźnię i poezję
budynki przewracają mnie z kąta w kąt

moje dłonie obejmują wszystkie upalne lata
kiedy lepiłam się od nadmiaru słów
na moich oczach wyginęli prawie wszyscy
reszta zgrzyta między wersami

jedymie pod twoją skronią czuję
puls i ciepło zupełnie jakby pochodziło
nie z tego miasta
                                                                         grudzień 2014r.

przesyt

nadużywamy rąk i ust to tylko
sepia gra kolorów i zarys szminki
zahaczeni ramionami czekamy aż
ciśnienie wzrośnie wtedy wychodzimy z ram
odtąd zaczynają pękać w nas ściany
wykręcamy wskazówki i ręce
w głowie tłucze się szkło

jesteśmy tylko fragmentami
tego domu przedłużeniem pleców i ramion
dopóki nie oślepi nas światło
raz dwa trzy szukasz ty
 
                                                    grudzień 2014 r.

przebudzenie

                                             
to miasto wyprowadza mnie ze
snu od kiedy krążą mi w żyłach
różne ulice zamykam szczelniej drzwi
i okna składam dłonie a żeby tak powyrzynać w pień budynki
wyburzyć drzewa i lasy wysadzić rzekę

zostanie tylko ta cholerna struna światła
przedświt ramion i ust
napięcie mięśni

czy zdążę na autobus zimnym rankiem
żeby pisać na szybie
pokaleczonym palcem?


                                                                                   grudzień 2014r.

pestka

umówiliśmy się na wrzesień

aby jeść dojrzałe śliwki pluć pestkami

tam gdzie nie dochodzi żaden krzyk ze ściśniętych

ulic o jeden most za blisko

tuż za Wysoką Bramą

za szybą

ludzie brali auta i kupowali śluby

pamiętam twoje czarne skórzane rękawiczki

i moje sparaliżowane usta

odtąd wychodzę zawsze przed końcem lata

zostawiam wszystkie ubrania

na później

                                                              listopad 2014r.