*** (nabrałam w usta słońca)

nabrałam w usta
słońca
zmrużyłeś oczy
od nadmiaru tętna
na skórze miałam
najgłębsze
wersy

w twojej dłoni
był
prześwit sierpnia
(i)grało coś między
palcami

teraz
zwiąż mi oczy
i prowadź
po swojej
jesieni

powoli
wyprowadzaj mnie

z równowagi

                                                sierpień/ wrzesień 2015 r.

***

z drogi na brzeg pamiętam tylko
spienione rozmowy
kiedy wilkom dawaliśmy na pożarcie
słowa
rzuć mnie
na wiatr
powiedziałeś
a wyrwę ci z gardła
obietnice

dlaczego przychodzisz
kiedy boję się pełni
krzyku
cumowania rąk
ostrych zakończeń
w piasku

na tafli jeziora
wzbiera się we mnie

burza

                          lipiec 2015 r.

próba

posłuchaj

jest jeszcze lato i nadmiar możliwości
sierpień gęstnieje od potu zbieram się na odwagę
wychodzę

upał na skroniach pulsuje

biorę cię za rękę i idziemy wyobraź sobie
nad jezioro gdzie woda bulgocze zostawiamy po sobie
najwyżej przyspieszone tętno
popołudnie jest ciężkie od wrażeń
i do końca dnia mam cię na języku

posłuchaj

przyjdzie jesień i wszystkie próby zajrzenia ci pod skórę

spełzną na niczym nie było nigdy jeziora wodorostów tętna
nie zatrzęsła się ziemia
zostaniesz mi w kąciku ust gdy za zamkniętym drzwiami
będą dojrzewać jabłka pękać
jak twoje imię

                                                                                sierpień 2010 r.

*** (jedenasta kawa przewraca mnie z boku na bok)

jedenasta kawa przewraca mnie z boku na bok
zachodzisz mi w głowę od szesnastu miesięcy
śpię z mocno otwartymi oczami
a gdyby tak zapalić lampę i z cieni na ścianie
ułożyć profil twoich rąk
byłoby śmiesznie

w zasadzie nie pasuję do żadnej z twoich układanek

planów mam dziwne linie papilarne i nie interesuje mnie
aktualny stan wód na południu nie wiem jak to przeżyjesz

że piszę do ciebie setny wiersz bez puenty
i patrzę ci prosto w oczy może powinnam zrobić to tak
żeby wyglądało na wypadek

                                                                         sierpień 2010 r.

*** (nie nie odwracasz się)

nie nie odwracasz się i nie czytasz z ruchu warg
nie podchodzisz do mnie i nie
nie widzisz tych wszystkich możliwości

nie nie jest dobrze nie pasujesz do wszystkich

statystycznych mężczyzn z którymi
szczotkowałam razem zęby
którzy podchodzili widzieli rżnęli
odwracali się

tutaj nie jest bezpiecznie

tu nie ma ojca dom nie ma kuchni matka nie ma piersi
tu nie ma rąk tu się nabiera
wody w usta

nie nie odwracasz się i nie czytasz z ruchu warg

ja pierwszy raz się nie uśmiecham i nie pieprzę
o miłości robię krok do tyłu i wracam
do punktu wyjścia

                                                                  sierpień 2010r. 

wirowanie

znów krzyżują się nasze
nogi we wstecznym lusterku
mam usta zajęte
szminką kręcisz mi się
w głowie wiec zwolnij
guzik po guziku

wyjedźmy w końcu za granice
marynarki i mankietu
chcę dziś kierować
ręką w ślepych uliczkach
czuć jak
puszczają ci hamulce


                                                            marzec 2015r.

przemienienie

wszystko od nowa więc od tygodnia nie leżę
na torach też jakby mają spokój moje ciało jest lżejsze
i szybciej schodzi z drogi

wieczór pachnie kimkolwiek może nawet ręce
mają się kim zająć albo trzeba zrobić pranie

potem Tequila zagęszcza mi mowę a językiem to

mogłabym w zasadzie już wszystko

dom stoi do góry nogami albo ja stopami po suficie

rysuję nowe horyzonty na przyszłość

nocą biorę już wszystko i wszystko bierze szlag

więc rano znów przyzwyczajam się że mężczyźni
są z reguły żonaci


                                                                                       2009 r.

gdzieś

nie chcę być gdziekolwiek najlepiej
z siódmego piętra wieżowca słychać twój śmiech
te trzy domy dalej utrudniają mi widoczność
ulica zwija myśli gdyby tak dotknąć twojego ramienia
to chyba się nazywa niebo

nieba nie ma jest pusty pokój nad głową
przejeżdża samochód może to ty nie ciężarówka
miażdży myśl o wspólnym domu
ciemno więc się nigdy nie spotkamy
chociaż znam wszystkie twoje miejsca
przysięgam

Olsztyn robi się pusty i blady
przebijam ścianę
lubię sól z nadgarstków gdy za dużo sobie wyobrażałam
a pomyśleć ze chciałam cię tylko dzisiaj
zobaczyć

                                                                                   lipiec 2010 r

*** (korytarz zawęża się do twoich źrenic)

korytarz zawęża się do twoich źrenic
kolejna przestrzeń z której nie wynika nic
twoje gesty są słabe i milkną
bo przecież śmiech pomyśleć że do siebie pasujemy

chowam się w kącie i liczę do dziesięciu

przyjmijmy że zdążę zapomnieć
nim wódka rozwiąże mi język i wreszcie powiem tobie
o tych wszystkich książkach wierszach Floydach Freudzie
przyjmijmy że posłuchasz i poznam cię
po opuszki palców ale gdzie tam

kąt jest ciasny i duszny
z okien widać twoje plecy

                                                                           sierpień 2010 r.

powłoka

mówił skóra jest miękka i łagodzi wszystkie
objawy depresji złe połączenia neuronów
błędy ojca i matki
gdyby mieć taką skórę obok
trzeba by ją ukryć pod kołdrą
zasłonić rolety
wąchać
tkanka po tkance
obiecał

nie tknąć kości

                                                 marzec 2015r.

bezdomność

wszystko co miałam spłonęło
na moich oczach sadza jest ciężka
zostaje na języku i palcach rozmazuje kontur
właściwie to nic nie ma już kształtu
po drzwiach została tylko klamka
zapadła głęboko w gardle

znaleziono jeszcze ostatnie słowo
musiało do mnie należeć wypadło
kiedy wplątałam się w czyjeś życie
ale jak
przecież nie ma miłości

jest czas kochania i czas wydalania
resztek rozmów gestów które
uderzają w wątrobę
jak pita w pospiechu wódka

nie nauczyłam się czekać i trawić

dmuchać na zimne ściany ocieplać
od środka na zewnątrz
to wyglądało lepiej
                                                                                 luty 2015r.

odchodząc

chcę być oderwana od tła

odkąd mam z tyłu głowy pistolet

mówiłeś

to są sprawy ciężkiego kalibru

więc pochyl plecy

zaraz zwiążę ci gardło

mam gotowy każdy mięsień

żeby zostawić na pamiątkę

twoje włosy

wytnij mnie

chcę być oderwana od tła

mieć mocno czerwone

usta

                                                                                                    styczeń 2015 r.

intro

w Krótkim filmie o miłości Tomasz umieszcza lunetę

widzę wszystko od początku i cienie w twoich szybach

są tylko przypadkiem zaraz zadzwonię a ty wejdziesz

cały w okular teraz nie możesz

mnie nie rozpoznać

odległość nie ma znaczenia soczewka

nagina rzeczywistość do twoich palców

które wstrzymujesz

już tyle lat

proponujesz mi wyjście

z kawiarni w której ktoś mógłby pomyśleć

że moje źrenice są za duże

to wszystko przez sny

od których Tomasz moczy przeguby rąk

                                                                         sierpień 2011r.  

wiersz o szczęściu

tu gdzie jestem
nie ma zimy
skostniałe rozmowy odchodzą w niepamięć
odtąd nie łamią mnie opłatkiem
na mrozie nie trzaskają żyły
w kominku nie trzeba palić
wszystkich kontaktów

tu gdzie jestem
wszyscy stoją nade mną
znajdują otwór wielkości jabłka
mówią że to rana cięta
jak ostatnie rozmowy o domu
którego nie mogłam znaleźć
na linii dwóch miast
powstały zakłócenia
podwyższone do granic tętno
poucinane kable

nie słyszę już nikogo
pod obcymi palcami
zanika puls tego miasta
najgłębiej znajdują się
szerokie źrenice
                                                           wiersz odczytany na spotkaniu Półkowniczek (piszące
                                                           kobiety związane z Miesięcznikiem Mówionym)
                                                           Olsztyn,  styczeń 2015 r.

fragmentacja

co powiesz na wspólny sen

o szczęściu wpleciony między

palce miękkie słowa rozchylone

okno w taką bezwietrzną noc

można by malować drzewa 

to nie jest czas suchych łodyg i liści

zdążymy jeszcze pomylić języki

i mówić o pierwszych zmarszczkach

wokół nas tyle się dzieje

nie widzieliśmy się od miesięcy

wpadamy na siebie i przechodzimy

ostrożnie obok oczu rąk brzucha

pijemy wino nad ranem

wstrzymujemy palce

                                                        grudzień 2014r.